Dag 6 (dag 2 jungletour)

We hebben de wekker om 07:00 uur gezet want het ontbijt is al om 08:00 en om 09:00 gaan we al weg.

Als we een beetje wakker zijn en de deur naar buiten open doen, staat er in een mandje thee en koffie klaar. Zo lief! Dat is nog eens leuk wakker worden.

Met ons theetje genieten we van het bijzondere en mistige uitzicht over de rivier.
Het voelt zo onwerkelijk, midden in de jungle. Ik voel me veilig en thuis; wat een leven! <3

Om acht uur zitten we aan tafel. Vers brood, witte puntjes, scrambled egge, sap, water en pompelmoes. Ik eet te veel want het is zo lekker! Na het otnbijt vertrekken we met de boot voor een, zo blijkt, korte hike door de jungle.

Ik had door films als Tarzan en Junglebook hele andere verwachtingen. We hebben eigenlijk geen dieren gezien, op wat insecten na.
De jungle is “gewoon” een flink verwilderd bos met palmen en bananenplanten. Niet zo nat en niet met zo veel mos en varens als ik had verwacht. Gek, hè? Dat je verwachtingen hebt bij iets wat je nooit hebt gezien of meegemaakt. Het is wel warm en je zweet veel, heel veel. Maar de jungle zelf doet niet vochtig aan.
We hebben vandaag wel veel DEET nodig. Overal worden we aangevallen door horzels.

Chapeau (de eigenaar van Pingpe), Kenneth, Ian en Nasty zijn de gidsen en weten veel te vertellen. We krijgen takken met bladeren om als een soort paardenstaart de vliegen weg te slaan. Ze prikken gewoon door je kleren heen.

Kenneth vertelt over een “Telefoonboom” (of SOS boom). Als je met je hakmes tegen de stam van de boom slaat, maakt het een hard en zwaar geluid. Als je dat doet als je in nood bent of verdwaald, kunnen ze je van ver horen en weten ze waar je zit. Dan kunnen ze je te hulp schieten.
We krijgen ook een amandelliaan en een koflookliaan te ruiken. Vernoemd naar de geur.

We komen langs de paracetamolboom welke wordt gebruikt tegen koortsaanvallen door bijvoorbeeld malaria. Je moet dan een stukje in koud water doen, laten trekken en opdrinken.
We mogen een stukje proeven; bah! Inderdaad alsof je een paracetamol stuk bijt, zo bitter!

We lopen door de jungle en komen op een soort uitrustplaats waar we onder een palmboom pompelmoes eten. Een pompelmoes is een grapefruit achtige vrucht met de zachte smaak wat lijkt op dat van een watermeloen. Hij is heel groot!
Het tafereel ziet er heel idyllisch uit; we worden wel lek gestoken door horzels.

We lopen door tot een plaats waar een boot gemaakt wordt. Ze gebruiken hiervoor de Barsa Locus, een “stinkboom” met mooi hard hout.
Ze kiezen een boom met een mooie lengte voor een boot, hakken hem om en hollen hem uit. Vervolgens brengen ze hem naar het water waar ze de holte vullen en zorgen dat het hout helemaal doorweekt is. Daarna wordt het op vuur geroosterd. Doordat het hout geweekt is, brand het niet. Wel splijt het open tot een mooie brede “kom”.
Zo wordt de onderkant of het middenstuk van de boot gemaakt. Slim hè?

Nadat we dat hebben gezien, gaan we terug door de jungle naar de boot. We zien van alles en horen van alles.
We horen de “Bospolitie”. Een vogeltje dat zich al de hele tijd erg druk aan het maken is, met name als je op de telefoonboom slaat. Het vogeltje schijnt de andere dieren te waarschuwen dat er mensen zijn en heeft een typisch geluid die we als snel kunnen nadoen en die vast op youtube te vinden is.

We zien grote blauwe vlinders, libelles en een zacht roze boomhagedisje.
Ook een touwbastboom waar vloeipapier van gehaald kan worden en waar touw van gemaakt kan worden.

De hike zit er alweer op en we varen terug voor de lunch. Zoete aardappels, verse vis, koolsalade en sinaasappel staat er klaar. Wat een luxe!

Daarna zijn we de hele middag gaan zwemmen. Ik heb eigenlijk iets te lang zitten schrijven want om kwart voor vier ga ik pas naar het water toe. Om 17:00 moeten we klaar staan voor de volgende activiteit.

We gaan met de boot naar de overkant, het officiële dorpje Pingpe.
Een prachtig traditioneel dorpje met kleine houten huisjes en palmblad daken. Er zijn ook veel “modernere” huisjes met golfplaten dakjes. Het lijkt Afrika wel. Het oranje zand, en deze huisjes, overal hagedissen.
We moeten bij binnenkomst onder de palmbladeren door die ik gisteren beschreef.
Mannen moeten links en vrouwen moeten rechts. Menstruerende vrouwen zouden een rol spelen in een slechte oogst als ze aan de verkeerde kant lopen en daarom moeten alle vrouwen voor de zekerheid maar rechts passeren. Zoiets was het, ik weet niet meer precies hoe het zat.

We zien een offerplaats waar we geen foto’s van mogen maken. Hier worden onder andere kleding en bier geofferd.

Chapeau laat het huis van zijn vader zien die momenteel niet aanwezig is. De deuren hebben handbewerkt hout, achter glas. Het is zó mooi! Prachtig houtsnijwerk. Dit heeft zijn vader zelf gemaakt. Hij heeft ook ooit een bewerkt stoeltje voor de prinses gemaakt, die op bezoek is geweest.

Bij één van de huisjes zitten drie vrouwen. Een jonge vrouw en twee ouderen. De ouderen met ontbloot bovenlijf. Ze hebben allemaal streepjes op hun gezicht, littekens van zelfgemaakte tatoos. Met een scheermesje zetten ze een snee en wrijven daar as in, dat is hun lichaamsversiering en wordt mooi gevonden.

We leren wat Saramacaanse taal, maar daarover later meer.

De vrouwen hebben goude tanden. Het jonge meisje blijkt pas 17 te zijn, ze lijkt 25. Ze oefent duidelijk haar Nederlands met ons. Vragen als “Hoe heet jij? Ik heet Anoushka. En hoe heet jij, en jij?” Ze was verlegen maar durfde dit toch! Leuk! Er komen ook veel nieuwsgierige kindjes kijken. Eén klein kindje van nog geen 1 jaar oud dat naakt op de armen gedragen wordt door een ander kindje van misschien 7 jaar. Zij kijkt verschrikt, geschokt met grote donkere ogen naar al die rare bleke mensen. Duidelijk dat hij of zij nog nooit blanke mensen heeft gezien.

Het is opvallend dat Chapeau van de bewoners/familie ananas en bananen krijgt. Hij is duidelijk erg belangrijk voor het dorp.
Hij laat ons alles zien en verteld over de verschillende projecten die gefinancierd kunnen worden dankzij het Resort, de toeristen dus. Mooi he?

Aan het eind van de rondleiding hebben de vrouwen al hun handgemaakte doeken uitgestald om aan ons te verkopen. Eén doek springt mij direct in het oog. Bordeaux rood met een fluoricerende gele met roze bloem en stiksels. Ik weet niet zo goed wat ik ermee moet en twijfel. Ik baal toch als ik zie dat iemand anders hem wil kopen en ben blij als zij hem terug legt. Ik koop hem! Het is een doek voor om de heupen die door getrouwde vrouwen gedragen wordt, om te laten zien dat zij getrouwd zijn. Er staan verschillende teksten op. Op die van mij staat “Wsabimenise” wat “ik had het nooit verwacht” betekend. Nouja, misschien komt het dan toch nog goed in de liefde.

Ze hebben trouwens allemaal een mobiel hier in sinds 2006. Een profider heeft voor bereik gezorgd. Een andere profider heeft een telefooncel neergezet die het nooit heeft gedaan. De bevolking wil hem weg hebben omdat het lelijke ding niet in het traditionele dorpje past, maar dat is tot op heden nog niet gebeurd.

Overal in het dorp liggen producten van de kostgrondjes te drogen en te rijpen. Rijst, pitten. Ze liggen op doeken in de ondergaande zon, wat een plaatje.

Na de rondleiding gaan we terug naar het resort en het eten staat alweer klaar. Rijst met pompoen en rundvlees, komkommer, tomaat en ananas. Die laatste had Chapeau dus gekregen. Leuk he?

Na het eten hebben we wat gekletst en daarna stond de culturele avond op het programma. De vrouwen uit Pingpe kwamen hun traditionele dans en zang laten zien en de mannen kwamen trommelen. Eén van de vrouwen die hier op het resort werkt, en al eerder toenadering zocht, riep Yolien en mij enthousiast bij haar. Ze vertelde wat in gebrekkig Nederlands en was aanstekelijk enthousiast. Ze ging traditionele kleding voor ons halen en dan moesten wij daarin dansen.

Ze sloeg ons een doek om als een rok, met zo’n trouwdoek eroverheen. De vrouwen hier hebben mooie flinke Surinaamse billen in die doeken, maar bij ons blijft er niets van over! De voorstelling start. Ze klappen met elkaar in een half kringetje de maat. Dit doen ze voorovergebogen. Ze zingen over alledaagse dingen volgens Chapeau. We verstaan er niks van maar het klinkt geweldig! Ik heb een geluidsopname gemaakt!

Er gaan steeds één of twee vrouwen naar het midden en dansen. Vooral met de heupen. Leuk met al die traditionele kleding!
Steeds nodigen ze een aantal gasten uit om met hen mee te dansen. Omdat wij de doeken om hebben worden we bijna elk liedje uitgenodigd. De mannen zijn aan de beurt en trommelen waarbij de vrouwen met een rammelende enkelband dansen. Het is zó ontzettend leuk dat ik niet eens weet hoe ik het net zo leuk kan beschrijven. Ik heb genoten en heerlijk gedanst! Ik zal nog een keer moeten douchen, maar wat zal ik weer heerlijk slapen!