Dag 2

Ook vandaag zijn we weer vóór zeven uur wakker. Het is zondag en dan komen er op het onafhankelijkheidsplein Surinaamse mannen bij elkaar met hun vogeltjes. Deze vogeltjes moeten dan in een duel zingen, de beste vogel wint.
Dit bijzondere tafereel wilden wij natuurlijk graag zien. We weten niet hoe laat dit precies begint en gaan eerst even ontbijten. Daarna gaan we lopend naar het onafhankelijkheidsplein. Dit duurt een stukje langer dan verwacht; we komen zo veel mooie dingen tegen! Daar willen we foto’s van maken.
Rond een uur of negen komen we aan op het plein en het is leeg. Er staat één man met een kooitje. Of zijn vrienden hebben hem in de steek gelaten of wij zijn te laat. Het zal het laatste wel zijn.
Dan lopen we naar Fort Zeelandia om een kijkje te nemen. Er staan mooie koloniale huisjes, goed bijgehouden. Ook staan er een aantal huisjes met een stadsmuur eromheen. Deze hadden zo uit Spaarndam kunnen komen! Als je de palmbomen wegdenkt, ben je thuis.
We willen graag de markt nog zien, deze is tot twaalf uur en dus bestellen we een taxi naar de Tourtonnelaan. Hier is elke zondag markt. We hebben geen bijzondere verwachtingen, gewoon een markt waar je de dingen kunt halen die je nodig hebt.
Blijkbaar zijn deze Europese verwachtingen te hoog. En wederom is de markt niet wat wij hadden verwacht. Overal staan mensen vanuit hun kofferbak langs de drukke straat, waar de auto’s nog gewoon rijden, producten te verkopen. Onder een soort gekleurde partytentjes is alles tentoon gesteld. Van eieren en kippen tot Ara’s en vis. De vis ligt onder plastic in de zon te bakken. Scheelt weer, hoef je dat thuis niet meer te doen. Ook de eieren bakken in de zon in hun schil. Zou dat echt goed blijven zo’n hele ochtend in de zon?
Wij durven het niet te eten. De ara’s zitten met z’n vijven in een klein kooitje. Ze lijken gedrogeerd, zijn erg sloom en de vleugels zijn terplekke afgeknipt. Er liggen veren op de grond. Het is een naar gezicht, maar er is veel belangstelling voor. Ook de kippen zitten in een klein kooitje.
Wat zijn we verwend in Europa!
Het fruit lijkt al drie weken oud, heeft allemaal een andere vorm. Zo zie je maar dat ons “verse” voedsel gewoon ontzettend bewerkt is. Alle appels, peren, ananassen hebben dezelfde vorm en kleur. De bananen zijn nog groen en kun je thuis laten rijpen.
Hier plukken ze blijkbaar wat er is en de bananen zijn bruin, de limoenen zijn groen met gele plekken.
Het ziet er niet aantrekkelijk uit maar wat is het geheel een mooi plaatje!
Al die mensen, die hun boodschappen hier doen, drukte met auto’s en busjes, zwerfhonden.
We kopen niks en gaan heel verwend naar de supermarkt vol met Nederlandse producten.
We halen een koud drankje en nog wat andere kleine boodschappen en gaan weer terug naar het hostel.
Het is pas 11:00 maar we zijn moe. Het is ook ontzettend heet en benauwd! We douchen het zweet er voor de tweede keer vandaag af, smeren ons in met DEET en gaan even chillen. We vallen al snel in slaap en worden pas om 14:00 uur wakker. Jetlag of indrukken?
Eerst gaan we lunchen, ik schrijf wat in mijn dagboekje en Yolien zoekt het een en ander op over verschillende tours die we kunnen gaan doen. We zoeken een aantal leuke uit en willen morgen boeken.
We hebben besloten bij Souposo te eten vanavond, dat zit in deze straat en dan kunnen we lekker lopen ipv een taxi te bestellen. Alles doen we hier met de taxi, dat voelt ook veiliger en het is zó heet!
Dus wij n aar Souposo; dicht. Het is natuurlijk zondag! En Yolien kan er niet zo goed tegen als zij niet kan eten, dus we moeten snel wat zoeken om het gezellig te houden.
In het hostel kijken we naar de mogelijkheden en overwegen een bezorgdienst.
Dan bestellen we toch maar een taxi naar de waterkant, want dat schijnt het helemaal te zijn. Daar zou je goed kunnen eten!

Eenmaal daar aangekomen zien we mensen op veranda’s van anderen slapen, een vrouw op een vreemde manier en wellicht onder invloed dansen en voelen ons niet echt veilig. Maar we willen eten en lopen langs de mogelijkheden. Noodles worden het, met soyasaus en kip.
Voor 2,5 euro pp zijn we klaar, met drinken. En lekker! We hebben echt zitten smullen, onder het genot van het optreden van de dame onder invloed.
Zij werd ruw weggestuurd door een grote man. Ze deed niemand kwaad dus het was nogal overbodig om haar zo te behandelen.
De kindjes die er waren leken er zich niets van aan te trekken en liepen vooral “onopvallend” om ons heen. Ja, we vallen op. We zijn erg wit hier, we kunnen wel een zonnetje gebruiken als wij zo om ons heen kijken.
Daar komt het onveilige gevoel waarschijnlijk vandaan; we zijn flink in de minderheid en vallen op. We zijn ook niks gewend, hè? Haha.
Nu we hier zitten te eten neemt dat gevoel wat af, we lopen nog wat rond en bestellen een taxi terug. Toch weer een bijzondere avond al leek deze eerst in duigen te vallen.