Dag 8 (dag 4 jungletour)

Ian neemt ons mee kaaimannen en vogels spotten deze ochtend. Dat lijkt ons super leuk en dus gaat de wekker al om 06:00 uur. Het is nog donker en we komen er moeilijk uit. Maar we zitten netjes om 06:30 in het bootje.
Ian heeft koffie en thee meegenomen en wijst ons enthousiast de vogels.
Ik snap nog steeds niet hoe hij die zo snel kan spotten, tussen al die bomen!

We zien van alles; toekans, ijsvogels (die veel groter zijn dan in NL), oeverzwaluwen en papegaaien.
Ze waren moeilijk te zien omdat ze zo ver weg zaten, maar toch! De kaaimannen houden er niet van, die waren er weer niet.

Hoe bijzonder? ’s Ochtends om 07:00 op de Surinamerivier in een korjaal met een grote kop thee en een verrekijker om je nek. Wouw!

Na dit korte en leuke avontuur stond het ontbijt klaar. Om 09:30 zullen we vertrekken voor de back-to-basic tour. Spannend!
Met de korjaal varen we naar de overkant en lopen door Pingpe. Ian, Nestie en Tyson zijn onze gidsen. We zijn met z’n drieën, dus hebben de luxe van een gids per persoon, haha.

Als we de jungle in gaan begint de hike van 10 km naar de plaats van bestemming. We krijgen veel uitleg over de verschillende planten, bomen en lianen. Zo proeven we de “wenteltrapplant”, een soort bamboe die in een wenteling omhoog groeit. Hij proeft zoetzuur en je moet er alleen op kauwen. Ian vertelt dat dit een plant is die je veel energie geeft als je dat nodig hebt.
We ruiken een knoflookliaan en horen de bospolitie zich weer erg druk maken.
Inmiddels kunnen we hem al best goed nadoen.

Op een gegeven moment lopen we daar zo’n heilige poort door. Nestie vertelt van alles over respect voor de natuuur en dat we naar de Bushmaster moeten bidden voor een veilige reis, dus dat doet hij voor ons. Het is leuk om naar te luisteren, hij kijkt naar een boom op en praat hard in het Saramacaans, geen woord van te verstaan.

Op een gegeven moment ligt het pad bezaaid met gele bloemetjes, een soort trompetjes. Ze komen uit een hele hoge boom, de groenhartboom. Grappig, zo heette het hotel tegenover ons hostel. “Greenheart hotel”.Jeroni vindt een veer van de Eekhoorn hoekoek.

Na een flinke tocht van 3,5 uur komen we aan op ons slaapplekje. Het ligt aan de kreek en ik vind het vrij luxe voor back-to-basic. Er staan tenten van boomstammen en zeil waar de hangmatten komen te hangen. Er staan er drie, twee om te slapen en één als keuken. Deze staat bij het water en daar wassen ze ook af.

Tyson is de kok dus we hoeven niets zelf te maken. Samen met Nestie gaat hij hengelen, opzoek naar een Ajoumara voor het eten. Ze hebben al van alles op hun rug meegenomen en rond 16:00 staat er al een heerlijk warm maaltje klaar. Rijst met kip en aubergine. Koolsalade erbij, heerlijk!
We waren al lekker aan het baden in de rivier en na het eten gaan we hiermee door.
Een welkome verkoeling na de hete hike.
Er hangt een schommel van lianen boven het water, wat mooie plaatjes oplevert. Wat een paradijs hier!

Overal vogels, volgens mij heb ik een kaketoe gezien! De vlinders en libelles vliegen om je oren. Zo mooi! We genieten op de stenen van de zon en komen bij.

Ik moet helaas naar de wc en niet om te plassen. Dat wordt wel een beetje lastig hier want we moeten hiervoor de gids vragen waar dat kan.
Dus loop ik in mijn bikini op mijn slippertjes en mijn hammamdoek omgeslagen naar Ian toe en vraag hem mij een plek te wijzen. Beetje gênant natuurlijk.
Dat is pas back-to-basic..
Dus Ian moet mee want hij gaat een kuil voor mij graven. Daar loop ik dan in de jungle met mijn rolletje wc papier achter een stoere donkere man aan die voor mij dat kuiltje gaat graven, haha!
Gelukkig kan ik de beesten van mij afbadderen!
Achteraf had ik wel uitslag van één of andere plant denk ik.

Om 17:00 moesten we van Nestie bij elkaar komen voor weer een gebed aan de Bushmaster voor de goede reis. Wij waren keurig op tijd maar het werd pas 18:00.
Wij vermaken ons wel!
In ons “tent”vind ik slangenhuid waar je nog duidelijk een oogje in kan herkennen. Ik vind ook huid van zijn buik, die heb ik in mijn dagboek gedaan!
Als we aan de handgemaakte tafel op de handgemaakte bank plaatsnemen voor het gebed, komen Nestie en Tyson met een grote Ajoumara aanzetten, zeker 70 cm groot! Het gebed wordt door Nestie ingeleidt met dat wij goede mensen zijn zonder kwade bedoelingen, want de bushmaster heeft ons een veilige hike berzorgd, blauwe vlinders laten zien en ons een Ajoumara gegeven.
Dan moeten we wel goede mensen zijn. Hij doet het gebed, weer in onverstaanbaar Sarramacaans.

Van de vis wordt een heerlijke soep gemaakt, wat wel lastig te eten is in het pikkedonker. Die graatjes!
Ian heeft de vis helemaal schoongemaakt en wat resten in het water laten liggen zodat we meer kans hebben om kaaimannen te zien vanavond.

Er wordt een mooi kampvuur gemaakt, zodat Nestie mooie verhalen over de jungle kan vertellen. En dat kan hij leuk! Hij praat met een geweldig accent gebrekkig nederlands. Hij spreekt alle N’en uit en de R heel duidelijk ( Dierrrrennn, oerrrrwoud) en legt de klemtoon grappig (kónijn).We kunnen niet helemaal volgen wat hij allemaal zegt, maar het is alleen al leuk om naar hem te kijken.
Op een gegeven moment komt Tyson (of Nestie) aanlopen, in het pikkedonker. Een handdoek om zijn middel en een beker in zijn hand. Ik zei; jeetje, wie is daar? Ik zie alleen een beker in een handdoek! Een schaterlach klonk en ook de witte tanden werden zichtbaar. Wij bleke mensen geven bijna licht in het donker, deze mensen zie je gewoon niet!

Nestie heeft zijn naam volgens ons te danken aan zijn alles overweldigende lichaamsgeur, je ruikt hem van kilometers aankomen. Achteraf bleek dat dus niet zo te zijn toen ik het vroeg aan Ian, je schrijft dus ook geen Nasty maar Nestie. Jammer ;)
Na de mooie verhalen gaan we kijken of de achtergelaten ingewanden al wat kaaimannen heeft aangetrokken.
Overal waar we met onze zaklampen op het water schijnen zien we ogen reflecteren, rode ogen. Met mijn zaklamp zie je niets anders dan dat. De kikkers zijn goed van de kaaimannen te onderscheiden.
We zien zéker 6 kaaimannen loeren. Ian stapt in het water en zegt dat hij er één voor ons gaat pakken. Eng!
Hij zegt dat we achter hem aan moeten lopen en dat ze niks doen. Yolien durft niet, sowieso niet met haar mooie camera, maar ik stap het water in. Een beetje spannend vind ik het wel, zó dichtbij. Op zo’n 20 cm afstand staan we achter een meter lange kaaiman.
Hij oogt best klein. Als Ian nog een stap naar voren zet maakt de kaaiman een flinke schijnbeweging in het water waar ik heel erg van schrik. Ik val bijna achterover in het water!

Vanaf de kant kunnen we er een paar best prima op de foto zetten. Gaaf!
We zagen ook nog twee kikkers, heel spannend ;) Eéntje kreeg de voet van Ian op zijn rug en sprong snel weg. Zo, hup, een boom in! Hij klom gewoon omhoog. Blijkbaar een boomkikker, die de crocsgeluiden maakt. Ze hadden het beter frogs kunnen noemen.

Het is ondertussen 23:30 en dus poetsen we onze tanden en gaan ons in ons hangmatje oprollen.
oké, best een uitdaging om hier goed in te slapen, denk ik als ik lig (of hang). Maar, voor ik het weet ben ik vertrokken en lig ik heerlijk te pitten.

03:30 uur.. Shit.. ik moet plassen. Iedereen slaapt en ik hoor geritsel, of denk dat te horen. Oké, het moet dan maar.
Ik knoop mijn vest stevig om, zaklamp in de aanslag en schijn om me heen. Een paar krokodillen ogen schijnen vanuit het water terug. Top! Als ik deze plasbeurt overleef heb ik in ieder geval wel 7 kaaimannen gezien. Er gebeurt gelukkig niets en ik ga als een haas weer mijn bed in.
Hopelijk kan ik weer even door tot het licht is!