Dag 15

De hele vakantie heeft de wekker nog niet zó vroeg gestaan als vandaag. 05:15 omdat we om 06:15 de bus moeten hebben naar Bergendal.
Het is behoorlijk stressen omdat ik het netjes vind om ons afwas te doen voor we weg gaan en het niet te laten staan voor de andere meiden. We zijn daardoor wat laat en hopen dat de bus er nog is.
Als we aankomen staat hij er nog en verteld dat hij om vijf voor half zeven zal vertrekken. Gelukkig! Dan hebben we nog tijd om te pinnen in het hotel waar we voor staan. De automaat is leeg.. shit.. Nou laat dan maar. Eerst was ik een beetje in paniek want ik dacht dat het wel was gelukt maar ik geen geld kreeg. Dat is gelukkig niet gebeurd!

We stappen in de bus en rond half zeven vertrekt hij naar Bergendal. Het is een lange rit en om 08:15 zijn we er. Het personeel laat ons een beetje staan en we hebben geen idee waar we heen moeten of wie we moeten aanspreken. We spreken een personeelslid aan die zegt dat we gewoon even moeten wachten.

Dan gaan we met een boot vol personeel mee naar een eilandje waar de activiteiten zullen plaatsvinden. We gaan eerst Kayakken!
Wat een rust op het water, zo fijn dit! Een beetje peddelen.. Opeens laat de gids iets zien en als ik kijk zie ik allemaal doodskopaapjes! Wat schattig en wat zijn het er veel! Ze zijn super nieuwsgierig en komen best dichtbij, jammer dat ik mijn telefoon achter heb gelaten..

Hier vermaken we ons best lang mee en varen dan door. Verder de rivier op tot een zandbank. Midden op de rivier kun je gewoon in een ondiep stukje lopen, alsof je op water loopt. Wat gaaf! Sta je dan.. niets anders dan water en jungle om je heen en je kunt daar een beetje lopen..
De gids belt het resort om te vragen wanneer de volgend e activiteit plaatsvindt en we moeten nog opschieten. Dus we varen terug, gelukkig met de stroom mee.

Dan gaan we ons klaarmaken voor het ziplinen, tokkelen. Hier zijn we niet met z’n tweeen want er komt een hele groep bij. Er zit een meisje bij die ik ken van een vakantie in Bidart, Frankrijk 7 jaar geleden! Wat grappig! Ze doet geneeskunde en loopt co-schappen in het AZP op de Neurologie, dus we gaan elkaar daar ook nog zien. Kleine wereld, hè?

We moeten van die leuke veiligheidsriemen om en krijgen een katrol mee, zwaar ding! Eerst oefenen we op een mini-tokkel baantje. Dan gaan we een kleine klim inzetten naar het startpunt. We moeten vanaf een plateau aan een kabel naar het volgende plateau en zo gaan we een tochtje van bijna 1km door de jungle ziplinen. De tweede is 91 m lang! En hoog… zo hoog! Heel gaaf!

De derde gaat over het water naar de overkant en is ook heel erg lang. Wat een uitzicht zeg… echt een belevenis!
De gidsen doen gek aan de kabelbaan en hangen als apen op de kop. Vet.. Bij de laatste kabel geeft de gids aan dat wij dat ook mogen doen en dat lijkt me wel wat, ik mag als eerste. Daar ga ik dan, op de kop sjees ik zo de jungle door aan een kabeltje de jungle door.. Super gaaf!
Yolien geniet liever nog even van het uitzicht, en blijft gewoon rechtop hangen.

Dan zit het er alweer op en gaan we met het bootje terug naar het beginpunt. We mogen kiezen of we willen blijven op het strandje of meegaan met de bus van 13:00 terug naar Paramaribo.
Ik ben helaas mijn bikini vergeten, maar dat is opzich geen probleem. Toch besluiten we dat we het wel lekker vinden om een beetje op tijd terug te zijn want de volgende bus gaat pas om 16:30 en dat is wel weer laat. Het is nu nog geen 12:00.

We worden netjes bij het Krasnapolski hotel afgezet en gaan ons even opfrissen. Het is al 15:30 en willen vanmiddag gewoon lekker chillen en dan vanavond uit eten. Ik trakteer want ik vind het zo ontzettend leuk dat Yolien mee was deze twee weken en we hebben zo’n leuke tijd gehad! Daar wil ik haar voor bedanken.

We gaan er met de taxi heen en zetten onderweg Yolien haar koffers vast in haar kamer in het Hostel. Haar laatste nachtje zal ze daar zijn, zodat ze lekker haar eigen ding kan doen morgen en aan de overkant kan zwemmen als ze daar zin in heeft.

Dus ‘savonds maken we ons klaar en ik kijk al uit naar het Panacotta toetje van kokosmelk, daar heb ik het al de hele week over. Ik kan nooit ergens een toetje eten en dit is zó lekker en ik mag het ook nog eens!
We eten bij Don Julio en hebben een super gezellige, laatste, avond. Morgen gaat Yolien alweer naar huis en ik ga naar Raleighvallen en Voltzberg.

Yolien wil ook het panacottatoetje dus we bestellen er twee. Lekker! Komt de bediening naar ons toe dat ze er nog maar één hebben… Ik mag hem van Yolien hebben, super lief  Echt genieten!
Na het eten nemen we uitgebreid afscheid van elkaar want de komende twee maanden zien we elkaar niet meer en dat is best gek na twee weken non-stop bij elkaar te zijn.

Raar dit, zelf weg gaan voordat Yolien weg gaat morgen. Ik zeg haar dat ze me wel meteen een berichtje moet sturen als ze in het vliegtuig zit en als ze is aangekomen, zodat ik weet dat alles goed is gegaan. Dat belooft ze.

Het is wel grappig want ik heb van Yolien een reisdagboekje gekregen en van Hedy en Mike ook. Ik heb nog getwijfeld of ik er ééntje zou ruilen maar ik heb die van Yolien serieus al vol. Ik kan deze dag er niet meer in schrijven. Wel heel leuk want dat is dus echt een Yolien-dagboekje geworden.